Hazır ilham gelmişken kaçırmamak lazım die düşündüm ve bu sefer cidden üşenmiyorum. Öncelikle sevgili bizden bir iz olan bloğumuzdan özür dilemek istiorum: Evet seni fazlasıyla ihmal ettik... Sonra da değerli blog takipçilerimizden(!) Ne yazsam ne etsem die kasmak yok bu yazıda zaten belli bi konu da yok...Bu aralarki Beni anlatıcam...
Kaçınılmaz son geldi çattı hep bahsediodum ya önceki yazılarda da: üniversiteli çıtır devri artık sona erdi:) ve ben artık İzmir'den bildiriyorum:) İzmir'den bildiriyor olmanın tek kötü yanını ise sölüorum hemen: Gargimden Çise'den uzak kalmak, beraber yarılamamak, eğlencenin ortasında efkar yapamamaktan, bi bakışta her şeyi anlamak ve anlatmanın rahatlığından uzak olmak sanırım bana en çok dokunan bu konu... Onun haricinde aslında evde olmayı seviorum bi şikayetim yok bu halimden; ama insanların rahatı başkalarına hep batarmış bu ara bunu iice bi anlar oldum...Herkes sürekli bi şeyler yapmamı bekliyor sürekli bi sorgulama hali:
-" Eeee okul bitti şimdi ne olcan sen??"
-Hey Allahım diyor iç sesim "toplum içinde sölemeyeyim ayıp kaçar!!!" demek istiyorum sadece...
-"Eee yüksek lisans noldu senin?"
-"Ebeninki oldu!!!"
-zönk@½$${#[[]
-yaaaa işte öle....
İnsanı zorla şeytanla işbirliğine itmeyin kardeşim hazır şurda din kültür ve ahlak bilgimi koruma mücadelesi verirken bi salın insanı yani!!!!

Nese ben kendimi anlatcaktım yine "Yediden Yetmişe Zehra Ne Yapacak Bizi Gerdi" faslına daldım:D:D Ben biraz eskiye göre çok daha huysuz bi insan oldum...Ama aynı oranda o kadar da iletişimimi azalttım tüm dünyayayla sanki bana ulaşmak biraz daha zor oldu...İnsan kendi aurasını bilmez mi canım;) Kendimi kapattıkça insanların sorularıyla daha az muhattap olacağımı sandım belki de böle yaparak ve bu gruba en yakınlarımı da dahil ettim; hiç çekinmedim; çünkü yine safça ailelerimizin bizi en ii anlayanlar olmasını beklerken bahtsızlığımı unutmuşum....Daha az konuşuorum, daha az dışarı çıkıyorum ve hayata karşı daha ÇOK bileyleniorum...İlk fırsatta hemen hayata küsüorum... Bu konuda kendimi de haklı buluyorum. Çoğunluk " Sen işin kolayına kaçıosun!" die düşünebilir artık insanların düşüncelerinden çok sıkıldım çünkü...Ben artık bıktım ne hayal ettiysem sadece uzaktan bakabildim...Ben arzu ettim başkaları elde etti...Normal olarak da artık ne bi şey istemeye ne de bi şey hayal etmeye cesaretim kalmadı sıfırın altına indi her şey!
Sonra K-pop çizgimden kaydım; çok pis arabesk takılır oldum:D Kibariye-Anlayamazsın diince beni benden alır oldu kendimi daha yakın hisseder oldum.( Gerçi bizim içimizde her zaman bi kıro efedime söliim bi arabeskçi vardı da çıkmayı bekliodu sadece fırsatını bulunca da tutamadım artık onu da saldım:D:D)
Eksikleri tamamlamadan yeni bi şeye başlanır mı?? Ben bunu yapamıorum ve böle olmasını istemiyorum...Her şey yarım kaldı...O zaman neyin üstüne neyi inşa edicez kardeşim...Yine her şey temelsiz olacak...Yine her şey yarım kalacak....
Aslında çok şey istemedim hayattan...Düz, karışık olmayan bi şey istedim ömrüm boyunca pasta yapayım istedim...Benden başka herkesin gözü yükseklerde kaldı... Az şey istemek meğer çok şeymiş!!! İşte şimdi ben de daha eskisinden daha fazla kafasının dikine gide; inatçılıkta sınırları zorlar oldum...

İşte bu yüzden, bu akşam gelecekteki hayallerimin şerefine ağlıyorum....

Good-bye childer....