Birlikte uyuduk, o renksiz, karanlık geceleri birlikte renklendirdik...
Birlikte uyandık... O çekilmez sabahlarda, en çekilmez anlarda birbirimize katlandık...
Birlikte yollara düştük.
Sonra bi sabah ağlayarak onu uykusundan uyandırdım. Hiç bişi demedi. Hep destek... Sonsuz destek... Öyle bi destek ki, bu dünyaya yalnız geldiğini ve yalnız gideceğini unutturcak kadar destek...
Çok sevgi. O kadar çok sevgi ki, bu dünya dertlerini bi an unutturup ölcekmiş kadar gülmek birlikte. Hiç bişi dert edilmicek kadar sevgi...
Kıymet bilmek... Hep bildik...